سنگ آهک سنگ رسوبی با منشأ شیمیایی یا زیستشیمیایی که بیشتر از کلسیمکربنات تشکیل شدهباشد.[۱]
آهک زنده میل ترکیبی شدیدی با فلزات دارد، از اینرو با فلزات مصرف شده در ساختمان مانند لولههای آب و لولههای شوفاژ ترکیب شده و در آنها خوردگی ایجاد کرده و موجب پوسیدگی میشود. به همین علت رفته رفته از میزان مصرف آهک در ساختمان کاسته شده و با توسعه کارخانههای سیمان پزی در ایران و سراسر دنیا رفته رفته سیمان جای آهک را در صنعت ساختمانسازی گرفته بهطوریکه امروزه در کمتر ساختمانی از آهک به عنوان ملات استفاده میشود؛ ولی در راهسازی برای افزایش تحمل فشاری و کششی خاک مخصوصاً در قشرهای پایین راهسازی برای تحکیم بخشیدن به آن و همچنین جلوگیری از روئیدن گیاهان در دامنه راه و باندهای فرودگاه مصرف میشود.
در واقع هدف از تهیه آهک، تبدیل سنگ آن به حالت قابل مصرف و تبدیل مجدد آن به سنگ آهک، پس از مصرف میباشد.بعد از تهیه سنگ آهک CaCO۳ از معادن مربوطه، آنرا درون کورههای مخصوص قرار داده و با قراردادن آن تحت درجه حرارت ۹۰۰ درجه سانتی گراد، رطوبت همراه سنگ تبخیر شده و ترکیب CaCO۳ را در کورههای مکانیزه یا سنتی میشکنند و آنرا تبدیل به آهک زنده با فرمول CaO و گاز CO۲ میکنند. گازکربنیک به همراه سایر گازها از دودکش کوره خارج میگردد.